คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สร้างประวัติศาสตร์ใหม่ เชื่อมสัมพันธ์ไทย-อินโดนีเซีย จัดโครงการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม พร้อมโชว์การแสดงดนตรี-นาฏศิลป์ สุดตระการตา
กูจะเป็นดังอัศวินเสียงที่มันเห่าไม่ได้ยิน
คอม หากนำไปเผยแพร่ต่อกรุณาให้เครดิต สยามโซน.คอม หรือใส่ลิงก์กลับมาที่หน้า เนื้อเพลง บุพเพสันนิวาส ด้วย
เธอจะคิดถึงฉันหรือเปล่า เธอจะเหงาบ้างหรือเปล่า จะรู้สึกแตกต่างกับฉันบ้างไหม
และเมื่อนำคำที่หายไปมาเรียงกันจะได้ใจความว่า
ถึงที่สุด ในฐานะอดีตผู้สมัคร ส.ส.พรรคอนาคตใหม่ จำเลยคดีวิ่งไล่ลุง ที่ศาลจังหวัดนครพนมพิพากษายกฟ้อง เบียร์ยังคงร่วมเดินทางไปกับพรรคการเมืองและอุดมการณ์ที่เขาเชื่อมั่น เช่นเดียวกับบทเพลงที่จรดปากกาแต่ง ในโมงยามที่อุดมการณ์ไม่ผันแปร ชีวิตบนเส้นลวดและความฝันอันก้าวไกล เขาอยากเห็นดอกไม้ประชาธิปไตยเบ่งบานกลางท้องทุ่งอีกครั้ง
หน้าแรก ขอเพลง เสื้อยืดนักดนตรี blogspot pinterest
หัวใจสำคัญของการเล่าเรื่องมหากาพย์นี้คือจิตวิญญาณสองดวงที่ผูกพันกันด้วยความรักที่ทอดยาวข้ามยุคสมัย ความรักที่ก้าวข้ามอุปสรรคแห่งกาลเวลาและพื้นที่เพื่อหาทางกลับมาหากันครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดยุคสมัย เรื่องราวความรักบทแรกของพวกเขาถูกเปิดเผยในช่วงเวลาที่ถูกลืมไปนาน ในอาณาจักรที่ปกครองโดยกษัตริย์และราชินี ที่ซึ่งอัศวินและเกียรติยศปกครองสูงสุด ในอดีตอันไกลโพ้นนี้ อัศวินผู้กล้าหาญชื่อเซอร์วิลเลียมตกหลุมรักเลดี้เอลีนอร์ หญิงสาวผู้งดงามซึ่งมีเพียงความกล้าหาญและความสง่างามของเธอเท่านั้นที่เข้าคู่กับความงามของเธอ ความรักของพวกเขาส่องสว่างท่ามกลางสงครามและความขัดแย้ง หัวใจของพวกเขาผูกพันกันด้วยความรักที่ไร้ขอบเขต
ไม่ว่าอยู่แห่งไหน ดั่งเรามีสายใยผูกพัน
แม็กกี (แอน แฮทธาเวย์) ศิลปินสาวสวยรักอิสระ ผู้ไม่ยอมให้ใคร สิ่งใด หรือแม้แต่เสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเอง มาเปลี่ยนแปลงตัวเธอได้ จนได้พบกับเจมี แรนดัลล์ (เจค กิลเลนฮาล) หนุ่มหล่อผู้ใช้เสน่ห์ของเขาให้เป็นประโยชน์ในการประกอบอาชีพเซลส์แมนขายยา แม็กกีก็พบว่าเธอและเจมีต่างเกิดอาการงงงัน เมื่อต้องตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยากดประสาทอย่างแรงที่มีชื่อว่า ความรัก ทั้งนี้ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงส่วนใหญ่มักพัฒนาจากความรักไปสู่เซ็กส์ ทว่าคู่ของแม็กกีและเจมีกลับเดินสวนทาง
ขณะที่พวกเขาตรากตรำภายใต้แสงแดดที่แผดเผา มือของพวกเขาพอง และหลังงอด้วยความเหนื่อยล้า พวกเขาพบความปลอบใจในสายสัมพันธ์ของชุมชน และความรู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในการต่อสู้ดิ้นรน จากผู้เฒ่าที่สืบทอดภูมิปัญญาในอดีตมาสู่เด็กๆ ที่เล่นท่ามกลางฝุ่นผงของบรรพบุรุษ พวกเขาได้รับความเข้มแข็งจากการรู้ว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเขาเอง—มรดกแห่งความยืดหยุ่นและความอุตสาหะที่ทอดยาวกลับผ่าน พงศาวดารของเวลา
เพราะอายเหลือเกินกว่าที่จะพูดคำนั้น
ไม่ว่าอยู่แห่งไหน ดั่งเรามีสายใยผูกพัน
จดจำฉัน ฝันอันห่างไกล ลืมรหัสผ่าน? ไม่มีบัญชีผู้ใช้งาน?